Yayın başlığı

Uzun zamandır üzerinde düşünüp yazmaya niyetlendiğim bir konu yok.
Blogun güncel kalması içinde yazmam şartmış gibi bir hisse kapılıyorum.
Dergiye yazı yetiştirme hissi böyle bir şey olsa gerek.
Tam bu noktada oda arkadaşım uykusunda sayıklıyor; ''o cevabı hocaya açıklamaya kalkarsan ohoo işimiz var.''
Hocaların, derslerin, okulun hayatımızda ki yeri ne kadar da büyük. Ve de ne büyük stresler altına giriyoruz, okulla verdiğimiz mücadele de.
Hazır konu okuldan açılmışken okul hayatımdan bir anımı paylaşayım.

bu naadar adam la

  İlkokula gitmiyorum henüz. 4-5 yaşlarındayım. Ama okuma ve yazmayı biliyorum. Abim de 1. sınıfa yeni başlamış. oda biliyor her şeyi. ne biçim aileysek artık. okula ihtiyacımız yok, biz her şeyi biliyoruz felan modundayız. diploma için geliyoruz oğlum biz okula diyoruz. cool cool takılıyoruz, bütün veletler yakalı önlük felan giyiyor biz gayet sivil bir vaziette konu mankeni olaraktan takılıyoruz.
tabi ki yok böyle bir şey.
neyse. abim okula gidip gelirken ben çok kıskanıyordum. ara ara onunla okuluna gidip, derslerine katılıyordum.
yanaklarımı mıncıklayarak seviyolardı. benden 1-2 yaş büyük abilerim, ablalarım. onların yaşları da 6-7 civarıydı.
yine bir gün katıldığım bir derste öğretmen tahtaya ali ata bak, ali topu tut, ali ayşenin elinden tut, onu eve götür, ona kahve yap, ona kendinden bahset, ona yalanlar söyle, çünkü kadınlar yalan duymaya bayılırlar.. şeklinde bir şeyler yazmıştı.
öğretmenin tahtaya yazdığı her şeyi bende defterime yazıyordum. dersin sonuna doğru öğretmen tahtayı silince, bende defterimi silmiştim.
tam bu esnada oda arkadaşlarım içeri girdiler.
öööööööö yazımı yazıyong la diye alay ettiler benimle. utandım ben de yan sekmeye geçtim.
insanlar utanınca niye pis pis sırıtırlar ki?